حکمت ۴٠۵نهج البلاغه (باترجمه منظوم)

الحکمة ۴۰۵نهج البلاغة وقال علی عليه السلام لعمار بن ياسر رحمه الله،وقد سمعه يراجع المغيرة بن شعبة كلاماً: دَعْهُ يَا عَمَّارُ فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلاَّ مَا قَارَبَتْهُ الدُّنْيَا، وَعَلَى عَمدٍ لَبَّسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ. ـــــــــــ امام به عمار پسر یاسر فرمودچون گفتگوى او را با مغیره پسر شعبه شنید عمار!رهایش کن زیرا او از دین چیزی نگرفته، مگر همان که او را به دنیا نزدیک مى کند و به عمد برای

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها